Surabaya
23 november 2014 - Soerabaja, Indonesië
Na een vlucht van 55 minuten zijn wij inmiddels aangekomen op Surabaya.
Snel door de douane (geen controle) en hup naar buiten. Buiten wemelde het - in tegenstelling tot Jakarta, waar alles keurig geregeld was - van de snorders. “Taxi…taxi? Mister taxi?”. Iedereen afgewimpeld en op zoek naar een rustig plekje, om een hotel te reserveren (dat hadden wij natuurlijk nog niet gedaan).
Heel veel hotels waren al volgeboekt en uiteindelijk werd het “Artotel”, een zelfde hotelketen als waar we in Jakarta hebben geslapen.
Nu nog een echte taxi naar het hotel scoren. Dit ging niet helemaal van een leien dakje. Gelukkig spreek ik de taal en wist – na info - waar en bij wie ik moest zijn. Het werd weer een taxi van “Blue Bird”, de betrouwbaarste taxibedrijf binnen Indonesië. Ook deze chauffeur wist de weg naar het hotel in het centrum van de stad feilloos te vinden.
Iedere keer verbaast het ons, dat de chauffeurs van dit bedrijf zo goed de wegen weten te vinden in zo’n miljoenenstad en dat zonder navigatiesysteem. Zo nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik zo’n chauffeur hoe je hier taxichauffeur kan worden.
Zijn antwoord was: “ Bij “Blue Bird” krijg je een driedaagse training, voordat je chauffeur wordt. Stratenkennis (mbv navigatiesysteem), omgangsvormen en allerlei andere zaken worden getraind en worden je bijgebracht en het wordt afgesloten met een examen. Tijdens die drie dagen krijg je een vergoeding van Rp 20.000 en drie maal eten per dag. En dan mag je pas een “Blue Bird” chauffeur zijn. Dit is het verschil met andere bedrijven. Alle andere bedrijven kennen dit niet.”
Dus vergeet deze naam van de taxionderneming niet als je ooit in Indonesië komt.
Plaza Tunjungan
Eén van de shopping Malls in Surabaya - op ongeveer 30 minuten loopafstand van ons hotel - die ca. 20 jaar geleden een ijsbaan had.
“Ja ja, blijven hopen, ijsbaan in de tropen. Die bestaat echt, zei ik altijd tegen Klaas. Als we ooit naar Surabaya gaan, laat ik het je zien.” Nu is daar plaats gemaakt voor een autotentoonstelling van een aantal automerken. Helaas, Klaasje helemaal teleurgesteld, geen ijsbaan in de tropen gezien. Wel een schrale troost, nl. een hele dag in een gekoelde omgeving, ipv van de zengende hitte van boven de 30 graden. En ik? Geen zin in shoppen. Wat dan wel? Een beetje met projektontwikkelaars gesproken, die nieuw te bouwen huizen en appartementen aan de man wilden brengen. Best wel interessant. Wie weet?
Atum Plaza & Mall
In tegenstelling tot Plaza Tunjungan, is dit een verouderde Mall aan de buitenkant van het centrum. Hier vind je merendeels kleren en kleermakers.
Het verhaal is verder: “Stad te groot en te weinig tijd, bye bye Surabaya!”.
Snel door de douane (geen controle) en hup naar buiten. Buiten wemelde het - in tegenstelling tot Jakarta, waar alles keurig geregeld was - van de snorders. “Taxi…taxi? Mister taxi?”. Iedereen afgewimpeld en op zoek naar een rustig plekje, om een hotel te reserveren (dat hadden wij natuurlijk nog niet gedaan).
Heel veel hotels waren al volgeboekt en uiteindelijk werd het “Artotel”, een zelfde hotelketen als waar we in Jakarta hebben geslapen.
Nu nog een echte taxi naar het hotel scoren. Dit ging niet helemaal van een leien dakje. Gelukkig spreek ik de taal en wist – na info - waar en bij wie ik moest zijn. Het werd weer een taxi van “Blue Bird”, de betrouwbaarste taxibedrijf binnen Indonesië. Ook deze chauffeur wist de weg naar het hotel in het centrum van de stad feilloos te vinden.
Iedere keer verbaast het ons, dat de chauffeurs van dit bedrijf zo goed de wegen weten te vinden in zo’n miljoenenstad en dat zonder navigatiesysteem. Zo nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik zo’n chauffeur hoe je hier taxichauffeur kan worden.
Zijn antwoord was: “ Bij “Blue Bird” krijg je een driedaagse training, voordat je chauffeur wordt. Stratenkennis (mbv navigatiesysteem), omgangsvormen en allerlei andere zaken worden getraind en worden je bijgebracht en het wordt afgesloten met een examen. Tijdens die drie dagen krijg je een vergoeding van Rp 20.000 en drie maal eten per dag. En dan mag je pas een “Blue Bird” chauffeur zijn. Dit is het verschil met andere bedrijven. Alle andere bedrijven kennen dit niet.”
Dus vergeet deze naam van de taxionderneming niet als je ooit in Indonesië komt.
Plaza Tunjungan
Eén van de shopping Malls in Surabaya - op ongeveer 30 minuten loopafstand van ons hotel - die ca. 20 jaar geleden een ijsbaan had.
“Ja ja, blijven hopen, ijsbaan in de tropen. Die bestaat echt, zei ik altijd tegen Klaas. Als we ooit naar Surabaya gaan, laat ik het je zien.” Nu is daar plaats gemaakt voor een autotentoonstelling van een aantal automerken. Helaas, Klaasje helemaal teleurgesteld, geen ijsbaan in de tropen gezien. Wel een schrale troost, nl. een hele dag in een gekoelde omgeving, ipv van de zengende hitte van boven de 30 graden. En ik? Geen zin in shoppen. Wat dan wel? Een beetje met projektontwikkelaars gesproken, die nieuw te bouwen huizen en appartementen aan de man wilden brengen. Best wel interessant. Wie weet?
Atum Plaza & Mall
In tegenstelling tot Plaza Tunjungan, is dit een verouderde Mall aan de buitenkant van het centrum. Hier vind je merendeels kleren en kleermakers.
Het verhaal is verder: “Stad te groot en te weinig tijd, bye bye Surabaya!”.
