Azië 2014, deel 1

Eindelijk, de vakantie begint. Niet alleen is dit sinds 2010 onze eerste echte vakantie, maar het is ook de eerste keer in (een nog veel) langere tijd, dat we zonder wapens vliegen. Geen extra bagage, geen extra kosten en we hoeven niet naar de marechaussee op Schiphol!

Wat gaan we doen?

We vliegen via China naar onze eerste stop Ho Chi Minh City. Daar zullen we op 5 november aankomen en 7 november weer vertrekken. We vliegen dan door naar Manilla en Hong Kong (in beide steden maken we ook een dergelijke korte stop). Het grootste deel van de vakantie zitten we in Indonesia en sluiten af in Kuala Lumpur.

Goed, de vliegreis en HCM City. Over het vliegen valt niet veel te zeggen. We hadden genoeg beenruimte, maar de stoelen waren verschrikkelijk. Het leek wel of we op beton zaten. Al met al is China Southern niet een echte aanrader. Wat wel goed was, is dat we gekozen hebben voor Kosher en Hindoestaans voedsel. Voeding die voldeed aan de eisen van twee religies. Het was natuurlijk geen religieuze keuze, maar we wilden weten hoe het smaakt. We moeten zeggen dat het zeker een aanrader is. Het lijkt als of er meer aandacht aan besteed wordt dan het gewone voer in een vliegtuig. Het smaakt in ieder geval veeeeeeeeeeel beter.

HCM City was een enorme verrassing. Onvoorstelbaar vriendelijke, behulpzame  mensen, het woord criminaliteit is onbekend. Natuurlijk, we zijn Nederlanders. Het feit dat het goedkoop is telt ook mee. Om een indruk te geven: het eten gisteren (altijd langs de straat eten) heeft ons het enorme bedrag van €3,00 gekost. Jullie kennen me, ik ben een extreem kleine eter, maar Nonna eet voor een heel dorp. De smaak was overigens erg goed. In Azië heb ik alleen in Thailand beter gegeten.

Vandaag hebben we de hele dag gefietst en gelopen. De stad Is verschrikkelijk interessant. Zeker de moeite waard. Het verkeer is onvoorstelbaar. Een enorme kakofonie van geluid met vooral veel claxons. Het karakter van het verkeer is echter totaal anders dan in Europa. Het lijkt alsof er geen regels zijn en het lijkt een totale chaos. Integendeel, die regels zijn er wel, het belangrijkste is dat er één enorm grote beleefdheidsregel is: gun iedereen het gebruik van de weg en respecteer elkaar. Op de een of andere manier duikt het verkeer op elkaar af en buigt dan af om elkaar ruimte te geven. Nonna zal hier later een filmpje van posten! De claxon wordt niet gebruikt om een weggebruiker weg- of op te jagen, maar om aan te geven dat men er aan komt en dat je vooral je pad moet vervolgen. Zij letten op jou, en passen er voor op dat er geen ongelukken gebeuren. De regel is dat je gewoon je weg moet vervolgen, ook als voetganger.

Het land is een Socialistische Volksrepubliek. Voor mijn gevoel merk ik dat nergens. Wel zie ik dat er geen bedelaars zijn (bijzonder in Azië), ook merk ik dat niet iedereen geld van je wil (ook al zo bijzonder). Misschien moet heel Azië dan socialistisch worden. 

We gaan morgen naar Manilla!